بررسی همخوانی پیش بینی کاردرمانگران از عملکرد حرکتی درشت آتی مبتلایان به فلج مغزی 18-2 ساله با نتیجه مقیاس طبقه‌بندی عملکردی حرکتی درشت

مقدمه و اهداف نظام طبقه­بندی عملکرد حرکتی درشت، به­طور گسترده برای طبقه­بندی و پیش­بینی عملکرد حرکتی درشت افراد فلج مغزی استفاده می­شود. با این وجود، در استان مازندران پیش­بینی عملکرد حرکتی شهودی و بدون استفاده از ابزار صورت می­گیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی همخوانی پیش­بینی کاردرمانگران از عملکرد حرکتی درشت آتی افراد فلج مغزی 18-2 با نتیجه مقیاس طبقه­بندی عملکرد حرکتی درشت انجام شد. مواد و روش­ها مطالعه­ی حاضر از نوع مطالعه مقطعی می­باشد. جامعه مورد بررسی شامل 12 کاردرمانگر شاغل در مراکز توانبخشی تحت نظارت اداره بهزیستی استان مازندران در شهرهای ساری، قائمشهر، بابل، زیراب و جویبار می­باشد. در ابتدا کاردرمانگران، بر اساس پیش­بینی خود، عملکرد حرکتی درشت 117 فرد مبتلا به فلج مغزی 18-2 ساله را در 5 سطح طبقه­بندی نمودند. در مرحله بعد محقق، تمامی این مبتلایان را بر اساس مقیاس طبقه­بندی عملکردی حرکتی درشت طبقه­بندی نمود. در انتها میزان همخوانی پیش­بینی درمانگر نتایج مقیاس طبقه­بندی عملکردی حرکتی درشت مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته­ها ضریب کاپای وزنی مقیاس عملکرد حرکتی درشت در سطح یک 0.642 و در سطح پنج 0867 بود که هر دو بیانگر میزان توافق خوب و خیلی خوب بودند. در سطح چهار، ضریب کاپا 54 بود که نشان دهنده توافق ضعیف است. ضریب کاپا در سطح دو و سه به ترتیب 380 و 246 بود که هر دو نشان دهنده میزان توافق کم بود. اگرچه این دو سطح از لحاظ آماری معنادار می­باشد ولی میزان توافق آن قابل ملاحظه نمی­باشد. نتیجه­ گیری استفاده از مقیاس طبقه­بندی عملکرد حرکتی درشت توسط کاردرمانگران در مراکز توانبخشی و ادارات بهزیستی استان، جهت پیش­بینی صحیح آنان از عملکرد حرکتی درشت آتی مبتلایان فلج مغزی و تعیین صحیح نوع وسیله کمک حرکتی مورد­نیاز، جهت دریافت این خدمات، ضروری می­باشد.